در قدیم، کفیر در بیمارستان ها و آسایشگاه ها برای بهبود مشکلات مختلفی مثل بی نظمی های متابولیک، تصلب شرائین و بیماری های آلرژیک استفاده می شد و حتی در مواقعی که هیچ راه درمانی برای بیماری هایی مثل سل، سرطان و اختلالات گوارشی وجود نداشت، مصرف کفیر را به بیماران تجویز می کردند.

دانشمندان زیادی فواید کفیر را تأیید کرده اند، اما هنوز در حال اثبات یافته های تجربی هستند.

تحقیقاتی نیز بر روی فعالیت ضد توموری کفیر انجام شده است. کشت های خاصی از کفیر وجود دارند که می توانند به ترکیبات جهش زا(موتاژن) مثل ایندول و ایمیدازول متصل شوند. فعال شدن سیستم ایمنی بدن با کفیر و با اسفنگومیلین های جدا شده از لیپیدهای آن در دو محیط زنده و غیر زنده ثابت شده است.

کفیر حاوی پروتئین و بعضی اسیدهای آمینه ضروری است. تریپتوفان یکی از این اسید آمینه هاست که به دلیل اثر آرام بخش آن بر سیستم عصبی شهرت دارد و نیز به علت داشتن املاح مهم برای سلامتی از جمله منیزیم و کلسیم، برای جلوگیری از عوارض سیستم عصبی در رژیم های غذایی توصیه می گردد.

کفیر غنی از ویتامین های گروه B مثل B12, B1 و ویتامین K است که در عملکرد صحیح کلیه ها، کبد و سیستم عصبی نقش بسزایی دارند.

خاصیت های کفیر

خواص زیادی در زمینه ی تنظیم فلور میکروبی روده بزرگ و پیشگیری از بعضی بیماری ها به کفیر نسبت داده شده که با تحقیق بر روی حیوانات به اثبات رسیده است. این خواص مفید عبارتند از:

- هضم لاکتوز در کسانی که مشکل عدم تحمل لاکتوز دارند

- تولید آنتی بیوتیک توسط میکروفلور کفیر علیه میکروارگانیسم های مضر

- ضد سرطان

- اصلاح فلورمیکروبی محیط روده

- هضم سلول های مخمری

- ترشح بزاق دهان

- جلوگیری از نفخ

- درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی

- تحریک ترشح شیره ی معده

- درمان اسهال

- درمان سندرم خستگی

- مقوی برای زنان باردار، شیرده و مسن

- موثر در زیبایی پوست

- کمک به بیماران رنجور از ایدز

به هر حال بشر با کسب تجربیات بسیار زیاد به این نتیجه رسیده است که هر چه به طبیعت نزدیک تر شود و از مواد طبیعی مصرف کند، سالم تر می ماند.

مصرف نوشیدنی های تخمیری با وجود انواع ویتامین ها و مواد مغذی می تواند جانشین مناسبی برای نوشیدنی های مصنوعی که با انواع رنگ های مصنوعی، شکر و مواد شیمیایی تولید می شوند، باشد، چون علاوه بر اینکه خطرات آنها را ندارد، منافع زیادی برای سلامتی دارد.

مامیران یا "مامیزان کبیر" گیاهی داروئی از تیره "خشخاش Papaveraceae" است که نام علمی آن"Chelidonium Majus"می باشد .مامیران ،" گیاه پرستو " میز نامیده میشود.

گیاهی است علفی، چندساله با شیره نارنجی رنگ، منشعب به رنگ سبز تیره، واجد كرك های پراكنده و دارای بن ساقه ای پوشیده از قاعده های پایای برگ ها و ساقه ای منشعب به ارتفاع ۹۰- ۳۰ سانتیمتر. برگ ها شانه ای دارای ۷-۵ برگچه تخم مرغی تا مستطیلی شكل. گل آذین چتر مانند آن دارای ۶-۲ گل، گل با دو كاسبرگ آزاد و ریزان و چهار گلبرگ كامل زرد رنگ، واژ تخم مرغی است. پرچم ها زرد رنگ، میوه به شكل كپسول كشیده، كمابیش مستقیم و فاقد كرك است.

دانه های آن سیاه رنگ هستند. اندام دارویی مامیران قسمت هوایی گیاه است كه در هنگام گل دادن جمع آوری می شوند. از مامیران به صورت خوراكی به عنوان صفراآور، ضداسپاسم، مسكن (ضعیف) و مدر و به صورت موضعی در درمان زگیل استفاده می شود. در طب گذشته از تمام قسمت های گیاه مامیران به ویژه شیرابه و ریشه آن در درمان ناراحتی های پوستی به ویژه برص، درد دندان و نیز به عنوان صفراآور استفاده می كردند.

سرشاخه هوایی مامیران دارای ۱-۱/۰ درصد آلكالوئید با بیش از ۲۰ آلكالوئید است. این گیاه در زمین های بایر به صورت خودرو رشد می كند و به صورت وسیعی در اروپا و آسیای شمالی و مركزی می روید.

حساسیت یا آلرژی یک واکنش دگرگون شده و یک واکنش غیرعادی است که در یک بافت ویا در چند بافت مختلف از بدن بروز می کندو علایمی از خود نشان می دهد.علت بروز آن به یک ماده بی جان ارتباط دارد که ممکن است یک ماده غذایی یا شیمیایی باشد که فرد راممکن است به بیماری روانی یا جسمی دچار کند.غذاها و خوراکی های ناسالم وآغشته به مواد شیمیایی که باعث بروز حساسیت در انسان می شود بیماری زا بوده و تندرستی را از ما میگیرند و کوتاه کننده عمر هستند.معروف ترین غذاها و خوراکی هایی که باعث حساسیت عصبی و بیماری و یا اعتیاد خفیف می شوند،عبارتنداز: غلات،قند،شکروشیرینی های دیگر،چای،قهوه،سرخ کردنی،ماست و دوغ(به مقدار خیلی زیاد)،شکلات،تخم مرغ وسیگار.

4 گروه گیاه دارویی برای مبارزه با سرماخوردگی شناخته شده است.

اولین گروه:

باعث تحریك سیستم ایمنی بدن جهت مبارزه با عفونت می شوند و در شروع سرماخوردگی استفاده می شوند مثل Echinacea وGinseng آسیایی.

دومین گروه:

بعنوان گیاهان عرق آور، تب و عرق بدن را افزایش می دهد و برای از بین بردن عفونت مفیدند. تب نشان دهنده فعالیت سیستم ایمنی بدن است، پس این گروه در حقیقت محرك سیستم ایمنی هستند مثلBoneset و Yarrow .

سومین گروه:

شامل گیاهانی است كه بر اساس مطالعات آزمایشگاهی می توانند مستقیماً ویروس سرماخوردگی را از بین ببرند مثلGoldenseal،Myrrh وUsnea .

چهارمین گروه:

شدت علائم سرماخوردگی مثل گلو درد را كاهش می دهند. این گیاهان لعاب زیادی دارند و تسكین دهنده و ضد التهاب هستند. همچنین تانین ( ماده ای كه از گیاهان خاصی به دست می آید ) دارند كه جمع كننده و قابض است و باعث افزایش بهبودی می شوند. مثلMarshmallow ( گل ختمی) وRaspberry( تمشك).

جمعی از محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران بر این باورند هر چند گیاهان دارویی در درمان برخی بیماری ها می توانند به تنهایی یا به همراه داروهای شیمیایی موثر باشند، اما در بسیاری از بیماری ها نمی توانند جایگزین داروهای متداول گردند.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا- منطقه علوم پزشکی تهران، مصرف داروهای گیاهی مانند داروهای شیمیایی، باید با تایید و تجویز پزشک و زیر نظر وی انجام پذیرد و این تصور که چون این مواد طبیعی هستند و خوردن هر مقدار از آنها بی ضرر است، اشتباه است.

استفاده ی بیش از حد (در صورتی که دوز کم آن مفید باشد) از این مواد می تواند موجب مسمومیت و حتی در مواردی منجر به مرگ شود، مثلا استفاده بی رویه از گیاهی بنام انگشتانه، ممکن است باعث خستگی، ضعف عمومی، گیجی، توهم، سردرد، بی حالی، سرگیجه، غش، نامنظمی حرکات قلب، تاری دید، دو بینی، بی اشتهایی ، تهوع، استفراغ و... شود.

همچنین یک مشکل به ظاهر ساده ممکن است نشانه ی بیماری خطرناکی باشد؛ مثلاً سرفه می تواند نشانگر سل یا حتی سرطان ریه باشد، که در صورت عدم مراجعه ی به موقع به پزشک موجب وخیم تر شدن بیماری می شود.

بنابراین توصیه می شود در صورت بروز علائم خاص بیمارگونه، با مراجعه به پزشک نسبت به رفع مشکل اقدام کنید و در صورت تمایل به استفاده از داروهای گیاهی، با اجازه پزشک متخصص و زیر نظر وی اقدام به مصرف آن نمایید.

همچنین گاهی داروهای گیاهی تأثیر کمی بر درمان بیماری دارند و مصرف آنها با داروهای شیمیایی می تواند به نتایج بسیار امیدوار کننده منجر شود.

کلوس با نام علمی Kelussia odoratissima Mozaff. به عنوان گونه ای جدید از جنس جدید Kelussia از تیره چتریان (Apiaceae) است. در منابع مختلف گذشته با نام های علمی Amircabiria odoratiaaima و Apium graveolens و Opopanax sp. نامگذاری شده است. به نظر می رسد نام آن از نام روستایی با نام «کلوسه» واقع در منطقه پشتکوه شهرستان فریدونشهر در استان اصفهان گرفته شده باشد. این گیاه بومی از گونه های دارویی، تغذیه ای و علوفه ای منطقه زاگرس مرکزی ایران است که در سایر مناطق جهان گزارش نشده است. گیاهی چندساله که ارتفاع آن در مرحله تشكيل بذر از 120 تا 200 سانتیمتر می رسد. این گیاه دارای ریشه ای راست و دوکی شکل به همراه غده بزرگی در قسمت بالایی است که محل ذخیره مواد غذایی مورد نیاز برای شروع نسل جدید در فصل رشد بعدی می باشد. برگ ها دارای بریدگی های پنجه ای شکل و در قاعده دارای دمبرگ های بلند و بدون غلاف است. گل آذین با گل های زرد رنگ به صورت چترهای انتهایی کاملا بارور و چترهای جانبی گل های نر و نابارور به صورت 2 تا 8 شعاعی می باشد. بذر گیاه درشت و صفحه ای شکل به رنگ قهوه ای مایل به به زرد می باشد. در سطح آن سه رگ برجسته دیده می شود. بخش هوایی حجمي معادل يك مترمربع از سطح خاك را مي‌پوشاند. در تيرماه گياه به بذر مي‌نشيند و بعد از تشكيل بذر سيكل فنولوژيكي آن به اتمام مي رسد و در تابستان و اوائل پاييز به خواب مي‌رود و بعد از آن مجدداً شروع به رويش مي‌نمايد. کلوس به طور كلي در مناطق با حداقل ارتفاع 2500 متر از سطح دريا كه سالانه به طور متوسط بيش از 450 ميليمتر بارندگي داشته و حداقل 60 درصد ريزشهاي جوي آن به صورت برف مي‌بارد، به خوبي رشد مي‌كند. دوره يخبندان در رويشگاه‌هاي کلوس حداقل 130 روز در سال مي‌باشد و حداكثر دماي هوا در طول فصل رشد رويشي گياه به ندرت از 20 درجه سانتي‌گراد تجاوز مي‌كند. در قسمتهايي از منطقه زاگرس مركزي كه ارتفاع كمتري از سطح دريا دارند، رويش اين گياه محدود به جهت‌هاي شمالي دامنه‌ها و ارتفاعات مي‌شودكه هم برف‌گيرتر بوده و هم از درجه حرارت پايين‌تري برخوردار هستند. رويشگاه‌هاي طبيعي کلوس بر روي خاكهاي كم‌عمق تا بسيار عميق با بافت متوسط تا سنگين كه ظرفيت نگهداري آب بالايي داشته و فاقد شوري و قليائيت مي‌باشند، ديده مي‌شود. در حال حاضر رويشگاه‌هاي طبيعي کلوس به قطعات كوچكي در استانهاي اصفهان، چهارمحال و بختياري، كهكيلويه و بويراحمد، فارس و لرستان محدود مي‌شود.

استفاده از گیاهان و محصولات تهیه شده از آنها برای درمان بیماری های عفونی در میان مردم سراسر دنیا رواج دارد. در این محصولات ترکیباتی وجود دارند که از رشد پاتوژن ها جلوگیری کرده و یا آنها را از بین می برند این ترکیبات فاقد اثرات سمی و یا با اثرات سمی کم برای سلول میزبان می باشند. در سالهای اخیر بررسی های زیادی خواص ضد میکروبی داروهای گیاهی را گزارش نموده اند و استفاده از این گیاهاندر تولید داروهای ضد میکروبی جدید بطور روزافزون در حال گسترش می باشد. تمایل به مصرف داروهای گیاهی در پی عوارض جانبی استفاده از آنتی بیوتیک های سنتزی بوده است. گزارشها حاکی از اثرات ممانعت کنندگی عصاره انار از رشد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و کلبسیلا پنئومانیا است. پوست میوه انار دارای ترکیب Punicalaginمی باشد این ترکیب در برابر باکتری هایی مانند استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس ها مؤثر می باشد. در یک آزمایش اثرات ضد میکروبی عصاره پوست انار که با حلال هایقطبی مختلفی بدست آمده بود بر باکتری های گرم منفی و گرم مثبت مورد بررسی قرار گرفت.