آویشن تحت عنوان Thymus Valgaris تلفظ می‌شود که تیموس یک لغت یونانی و به معنای شجاع است. در یونان باستان زنان این گیاه را به لباس شوهرانشان که عازم جنگ بودند می‌دوختند زیرا آنها معتقد بودند که آویشن سبب شجاعت و در نتیجه پیروزی همسرانشان در جنگ می‌شود.

 آویشن یکی از قدیمی‌ترین گیاهان دارویی است به طوری که مصریان و یونانیان باستان از آویشن برای درمان بیماری‌های خود استفاده می‌کرده‌اند. در کتب مذهبی از آویشن به عنوان گیاه مورد علاقه حضرت موسی(ع) یاد شده است.

 آویشن گیاهی است از خانواده نعناعیان و گیاه بومی نواحی شرقی مدیترانه است. این گیاه چند ساله به صورت بوته‌های متراکم و پرشاخه رشد می‌کند. قسمت‌های دارویی آن، سرشاخه‌های آن و برگهای خشک شده آن است.

   خواص دارویی:

- آویشن به عنوان گیاهی ضدعفونی کننده شناخته‌ شده است. محلول شستشوی دهان که حاوی آویشن باشد در درمان عفونت لثه موثر است و به همین دلیل برای تهیه برخی از دهانشویه‌ها، خمیر دندان‌ها نیز به کار می‌رود.

- آویشن در درمان بیماری مجاری تنفس فوقانی از قبیل برونشیت و آسم تاثیرات مفیدی دارد و برای معالجه سرفه و گلودرد استفاده می‌شود.

 - آویشن داروی سنتی دردهای معده و روده است. جوشانده این گیاه در درمان پیچش روده و اسهال موثر است و برای دفع انگلهای روده، در گذشته از آویشن استفاده می‌کرده‌اند.

  - آویشن دارای اثرات ضدقارچی و ضدباکتریایی قوی است و این خاصیت به دلیل وجود تیمول و کارواکرول در اسانس این گیاه است و این اسانس دارای اثرات ضداسپاسم، ضد سرفه و خلط‌آور است.

- شستن سر با محلول رقیق اسانس آویشن سبب افزایش جریان خون در پوست سر و قوی شدن غده‌های مو و در نتیجه جلوگیری از ریزش مو می‌شود.

 - استفاده از اسانس آویشن برای مبتلایان به دردهای عضلانی، مفصلی و روماتیسمی مفید است.

 - آویشن عامل تصفیه‌کننده خوبی بوده و در درمان بیخوابی و امراض جهاز هاضمه مفید است.

- آویشن ضدتشنج و ضد صرع و ضد نفخ بوده و برای تقویت بینایی و معده هم مفید است.

 - در خوردن آویشن نباید زیاده‌روی کرد زیرا باعث بروز آلبومین در ادرار می‌شود. همچنین مصرف آن برای زنان حامله و باردار توصیه نمی‌شود.